سخنی با شما

نامه ی یکی از فرزندان به افراد خیر

سلام بر تو اي پدر و مادرم، تو كه گرماي محبتت، آرام‌بخش روزهاي سرد و مشوش من است. مي‌دانم و باور دارم كه اگر پدر و مادرم  نيستند؛ بالاخره هستند آن‌هايي كه دست نوازش به سر ما بكشند؛ آن‌هايي كه براي بهتر شدن سرنوشت ما زحمت مي‌كشند. آن‌هايي كه فكر و جسم خود را براي شادي و رفاه ما فرسوده مي‌كنند؛ اما روحشان به بلنداي آسمان، به وسعت اقيانوس و عظمت كوه‌هاست. آن‌ها كه زمزمه كلامشان، سرود آناني است كه به اميد زنده‌اند و دست‌هاي گرمشان نوازشگر شانه‌‌هاي كوچك و نگاه عميقشان التيام‌بخش اميد‌هاي ناپيداست و لبخند مليحشان مفسر آيه كريمه‌ي «فان مع العسر يسرا» ... آن‌ها كه به علي (ع) و فاطمه (س) اقتدا كرده‌اند و چون آن‌ها عشق را در پشت لبخندهاي محزون و اشك‌هاي انتظارمي‌جويند.
اگر آن‌ها نباشند؛ ديگر نگاه مهربان و صميمي هيچ كس را نمي‌پسنديم، ديگر به لبخند هيچ كس لبيك نمي‌گوييم، ديگر چشمانمان را براي سپيده‌دم صبحي كه با خيالشان برمي‌خيزييم نمي‌گشاييم. ديگر با مداد سبز، نقاشي كودكانه‌مان را رنگ نمي‌زنيم و ديگر...
من هر شب از پشت تنهايي‌هاي نمناك و باراني‌ام، خدا را با لهجه‌ي گل‌هاي نيلوفري صدا مي‌زنم و تمام شب را براي با طراوت ماندن باغ قشنگ آرزوهاي شما و فرزندانتان دعا مي‌كنم. بدانيد كه رؤياي شيرين شما را در ذهنمان به خاطر خواهيم سپرد و تا ابد با نام شما، ياد شما و خاطر زيباي شما زندگي خواهيم كرد.
بر دستان گرم و نوازش‌گرتان بوسه می‌زنم.